Het leven in Mataquintos is, dankzij de gunstige wisselkoers, voor ons Europeanen zeer betaalbaar. Dit straatorkest was voor slechts € 3 bereid zijn boeltje te pakken en elders te gaan spelen.
Vliegveld Mataquintos: misschien linksaf
Nu de luchthaven van Moskou door een terreuraanslag is getroffen, halen de generaals in Managuay opgelucht adem. Het enige vliegveld van Mataquintos is alleen voor militair gebruik en dus is de route ernaartoe streng geheim. Maar goed, die ene kolonel die nuchter genoeg is om te rijden, maar te aangeschoten om in één keer de weg te vinden, moet zijn Toepolev wel kunnen halen natuurlijk.
Geografie: Chuco
Chuco (35.000 inwoners) is de hoofdstad van de deelstaat Andes. Hoewel de stad in het hooggebergte ligt, geldt hij als een boom town: de economie groeit als kool vanwege de gunstige positie ten opzichte van de pan-Amerikaanse snelweg, die zich 1700 km verderop bevindt. Het succes kent echter ook een keerzijde in de vorm van het toegenomen verkeer (foto). De gemeenteraad overweegt een ringweg.
‘Nederlaag Ajax niets te maken met drugs’
 |
| Mario Götze van Borussia Dortmund in actie |
AMSTERDAM – De kansloze nederlaag van Ajax tegen Borussia Dortmund gisteravond had niets te maken met drugs. Dat zegt de bekende sportgoeroe Germán Arroyo.
Ajax verloor in eigen huis met 1-4 van de Duitsers en is daarmee uitgeschakeld in de Champions League. Terwijl vele fans gissen naar de reden, is Arroyo stellig. ‘De Ajacieden hebben absoluut geen drugs genomen,’ zegt de sportgoeroe uit Managuay, die in de Arena aanwezig was. ‘En dat is jammer.’
Arroyo, in een recent verleden nog masseur bij het Nederlands elftal, wijst op zijn uitgebreide dopingcollectie. ‘De sporters die ik adviseer, verbeteren hun resultaten. Ik heb alles: MDMA, amfetamine, anabole steroïden. Allemaal van hoge kwaliteit en scherp geprijsd. Voor een proefpakketje hoef je alleen maar een mailtje te sturen naar info@managuay.info.’
Wilt u in contact komen met Germán Arroyo om hem eens goed de les te lezen over dit schaamteloze verkoopgedrag – dat wij ten strengste afkeuren – mail dan naar info@managuay.info (bestellen = betalen).
De lamp van minister Schippers – Mislukte aanslagen in de geschiedenis
 |
| Minister Schippers ontdekt de plek waar de lamp vandaan kwam |
De lamp die gisteren in de Tweede Kamer rakelings langs minister Schippers’ hoofd suisde, deed denken aan een klunzig voorbereide, amateuristische aanslag van debielen. Zo een waar de geschiedenis van Managuay van aan elkaar hangt.
1515 – ‘Pak aan!’
Manca-indiaan Coco, wiens volk wordt uitgeroeid door de binnenvallende Spanjaarden, besluit voor eens en voor altijd een eind te maken aan de buitenlandse invasie. Hij volgt het koninklijke leger op strooptocht, verrast op een nacht de leiding rondom het kampvuur en schiet een gifpijl recht in het hart van bevelhebber don Estéban de Toledo y Navarra. O nee, in het hart van Estébans schandknaap, die naast hem zat. Sukkel.
1923 – ‘Aaargh!’
De anarchist Álex Meningu plaatst een zelfgemaakte bom in de vergaderzaal van de Managuayaanse regering. Hij wil deze met een nieuwe elektronische techniek van afstand tot ontploffing brengen, maar dat mislukt. Wel verstuikt Meningu zijn duim, en de pijnkreet verraadt zijn locatie. Loser.
1964 – ‘Hè, verdorie.’
Op zondag 5 april 1964 treft luitenant Raimundo Duarte in San Luís de laatste voorbereidingen voor de perfecte moord op dictator Biftec. Hij zal om 05:00 uur opstaan, om 05:35 uur het leegstaande kantoorpand aan de Avenida de los Generales binnengaan, om 05:42 uur zijn plek aan het raam op de vierde verdieping innemen, om 05:52 uur zijn Winchester M12 gereed hebben en om 06:18 uur, wanneer de dienstauto van generaal Biftec uit Mataquintos op de Avenida arriveert, twee kogels afvuren op diens hoofd en een op zijn hart.
Op maandag 6 april verslaapt Duarte zich. Eikel.
Douane Rotterdam blokkeert vrachtschip Floriade
 |
| Een impressie van het Managuayaanse Floriadepaviljoen. In het midden de twee lama’s. |
ROTTERDAM – De douane in de Rotterdamse haven houdt een vrachtschip uit Managuay vast met lading voor de wereldtuinbouwtentoonstelling Floriade.
De beambten hebben een onderzoek ingesteld naar verdovende middelen aan boord, meldt een anonieme bron. De kapitein van het schip, Vidal Gutiérrez, spreekt echter van ‘één groot misverstand.’ Gutiérrez: ‘Ze kwamen aan boord en schrokken van de cocaplanten. Maar de Floriade is een tuinbouwtentoonstelling en de cocaplant is een nationaal symbool. Natuurlijk hebben we er een paar bij ons.’ Het Managuayaanse Floriadepaviljoen moet volgens het ontwerp anderhalve hectare aan cocaplanten omvatten die, verwerkt tot cocaïne, een straatwaarde hebben van circa een miljard euro.
Gutiérrez denkt echter dat het douaneonderzoek niet alleen om de cocaplanten draait. ‘We konden ze ook niet aan het verstand krijgen waarom we zoveel vuurwapens aan boord hebben. Maar je kunt als kapitein van een vrachtboot niet zomaar een cruiseschip aan je voorbij laten gaan.’ Een eerdergenoemde, anonieme bron rept daarnaast van ’tientallen vrouwelijke verstekelingen’ die zich direct na het aanmeren uit de voeten zouden hebben gemaakt. Gutiérrez: ‘Een fata morgana. Als we al vrouwen mee hadden genomen, zouden we ze keurig door een handelaar laten ophalen.’
Nu het vrachtschip in Rotterdam de uitslag van het onderzoek moet afwachten, lijkt het zeker dat het Managuayaanse paviljoen op de Floriade niet voor de aangekondigde datum van 1 juni – vandaag dus – zijn deuren kan openen. Toch houdt Gutiérrez goede moed. Als de douane vanmiddag groen licht geeft, ziet hij zelfs de traditionele hutten van opgesteven lamafecaliën voor zonsondergang nog gebouwd worden. ‘We hebben twee lama’s bij ons; die blaffen dat zaakje in no time bij elkaar.’
De organisatie van de Floriade heeft nog niet gereageerd.
‘Saab nog lang niet verkocht’
CHUCO – Volgens generaal Eduardo Dinero, de Managuayaanse minister van Economie en Mosterdgas, moet Spyker zich nog niet rijk rekenen met Saab. Een lokale vestiging van Fiat zit ook achter de Zweedse autobouwer aan.
Het zou gaan om de Fiat-fabriek in Chuco, die sinds de militaire coup in 2006 een Managuayaans staatsbedrijf is. ‘Ik sta volledig achter de overnamepogingen van onze dynamische auto-industrie,’ aldus de minister. De fabriek produceert tot dusver slechts de Fiat Banano, een klimaatneutraal, op fruit rijdend karretje waarvan het proefmodel al maanden niet verder komt dan twintig meter. Hoe de fabriek Spykers bod van 399 miljoen dollar moet overtreffen, hield de minister in het midden, maar ‘een pallet papaya’s is vaker dan u denkt troefkaart geweest in de Managuayaanse diplomatie.’
1527: Madeleno Puig y Razón
De Rio Pimpo
Na een aantal stabiele jaren onder Spaanse gouverneurs begon Managuay eindelijk de eigenschappen te ontwikkelen waarmee wij het tegenwoordig nog steeds associëren: een agressieve buitenlandse politiek en een onbetrouwbaar, labiel bestuur. In 1527 namelijk formuleerde de nieuwbakken gouverneur Madeleno Puig y Razón voor het eerst een buitenlands beleid voor Managuay, onder de titel: ‘El mundo es managuayo’ (‘de wereld is Managuayaans’).
Daarin claimde hij alle gebieden tussen de Galápagos-eilanden (nu Ecuador), de monding van de Amazone (Brazilië) en Patagonië (Argentinië) als de zijne, en begon een leger te formeren dat ze voor hem moest veroveren. Toen de grote dag van de militaire campagne was aangebroken, op 5 april 1527, viel Puig y Razéon van zijn paard en brak zijn nek. De onderkoning van Peru, aan wie Puig y Razón verantwoording was verschuldigd, liet zijn lijk in stukken snijden en brandend in de Rio Pimpo werpen, met de mededeling ‘Krijg de pokken, coño’.
Managuay weigert Hero Brinkman politiek asiel
 |
| Hero Brinkman: asiel geweigerd |
DEN HAAG – Managuay, de laatste militaire dictatuur van Zuid-Amerika, heeft Hero Brinkman politiek asiel geweigerd. De ex-PVV’er zou ’te democratisch’ zijn.
Dat maakte de Managuayaanse ambassadeur Roberto ‘Rocky’ Núñez vanochtend bekend. Kort nadat Brinkman dinsdag zijn vertrek uit de PVV had aangekondigd, meldde hij zich bij de ambassade – vergeefs. ‘Wij vinden het ook jammer,’ zegt Núñez. ‘Eerst liep de heer Brinkman keurig aan de leiband, en nu noemt hij het opeens “pervers” dat één man de dienst uitmaakt. U kunt zich de teleurstelling in onze dictatuur wel voorstellen.’
Núñez bekent dat hij zijn superieuren menig lovend bericht over de ex-PVV’er heeft toegezonden. ‘Linkse lezingen saboteren, dronken wegscheuren bij een politiecontrole, een barkeeper aftuigen: dat getuigt natuurlijk van stijl. Dat de heer Brinkman moeite heeft met het wegzetten van zijn glas: oké. Maar met het wegzetten van ménsen?’ Núñez citeert een interview van Brinkman in de Volkskrant. ‘Hoe liefdevol hij terugblikte op het in elkaar beuken van krakers: “Er is niets leukers dan dat.” Dan zeg ik, als oud-doodseskaderman: waarom, Hero, waarom?’
Núñez acht het niet waarschijnlijk dat Managuay Brinkman in de nabije toekomst als staatsburger zal opnemen. ‘Er is teveel gebeurd. Huilie-huilie doen met zinnen als ‘Mijn pogingen om te democratiseren zijn gedwarsboomd’… U zult begrijpen dat zoiets bij ons de rillingen over de rug doet lopen. Nee, wat een mooie carrière als meeloper had kunnen zijn, is één keer om zeep geholpen.’
ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: De ‘Nueva Ola’
 |
| Kapitein Alzafarra, net na het vernemen van de verstikkende maatregel |
‘Pero… ¡¿por qué?!’ Ingehouden adem bij een cruciale scène in de film Océanos ilimitados (Onbegrensde oceanen, 1994). Kapitein Alzafarra, gezaghebber op een cruiseschip, krijgt te horen dat het gekneveld overboord gooien van lastige passagiers voortaan beperkt wordt tot tien personen per keer – de film geldt als een aanklacht tegen de betuttelende bureaucratie. En zo voelt hij ook – tenminste, als je even vergeet dat de acteur die Alzafarra speelt een broodje reuzel eet.
De Nueva Ola – of ‘Nieuwe Golf’ – in de Managuayaanse cinema liet zich kenmerken door een extensief gebruik van amateurs. Begin jaren negentig kregen filmmakers genoeg van de arrogantie die veel acteurs en actrices in die dagen kenmerkte. De druppel vormde een declaratie van diva Jeanette Crespo Mendoza in 1991: 87.000 dollar voor drie dagen in het Bellagio Hotel in Las Vegas, inclusief champagnebaden, casinofiches en een masseur voor haar chihuahua. En dat voor een cameo van dertig seconden met als enige tekst: ‘Deze tortilla’s maken me dorstig.’
Manolo Pipón, de regisseur van Océanos ilimitados, was de eerste om te breken met het acteursgilde: zijn vrienden en bekenden improviseerden vrijuit op een cruiseschip. Niet veel later liet César Núñez zeven achterneven naakt over de pampa’s rennen met als enige regieaanwijzing: ‘hoopvol kijken’. De cast van Piñata 5 (Cesaria van Buren, 1996) doolde maanden door een mangrovebos, op zoek naar eetbaar fruit – het werd een kaskraker. Overigens zetten de cineasten zelfs voor promotie en marketing amateurs in, wat ertoe leidde dat vrijwel geen enkele Nueva Ola-film uiteindelijk de bioscoop haalde.
Op het cruiseschip van Alzafarra stijgt de spanning intussen tot het kookpunt. Sidderend van woede laat de kapitein de scène eindigen met de onvergetelijke woorden: ‘Maar dit schip is mijn leven! Het heet niet voor niets… godver, wat is de naam van dit kloteschip ook weer?’
Noud Nijssen
Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.
Foto Persbureau Managuay