Land van taco's, tango's en tanks
 |
| Adriana Moreno en haar dochter Jennifer |
Ondanks het gerommel rond de pensioenen in Managuay is Adriana Moreno, een alleenstaande, werkende moeder uit de sloppen van Mataquintos, content met het resultaat dat de vakbeweging van haar beroepsgroep heeft bereikt. ‘Doorwerken tot mijn 78ste en dan krijg ik een geit. Daar kan ik een maand van eten.’ En daarna? ‘Terug de prostitutie in.’
De gemiddelde levensverwachting van vrouwen in Managuay bedraagt 59 jaar.
Word je ook zo ziek van polsbandjes die maar in één resort geldig zijn? Wil je gaan en staan waar je wil, én tot in de late uurtjes onbeperkt genieten van drank, vrouwen en hoefdieren?
Boek dan nu Managuay All Inclusive!
Hou je van zon? Bezoek dan een van de vele stranden aan het Blauwe Meer, het grootste meer van Managuay!
Hou je van verouderde industrie?
Bezoek dan eveneens het Blauwe Meer, want daar ligt hét centrum van de petrochemische industrie: Puerto Petróleo!
Hou je van spanning?
Beledig dan een ambtenaar in functie!
Bij de prijs inbegrepen:
* Aanbieding op basis van een verblijf van 2 dagen voor 2 personen
 |
| Hero Brinkman: asiel geweigerd |
DEN HAAG – Managuay, de laatste militaire dictatuur van Zuid-Amerika, heeft Hero Brinkman politiek asiel geweigerd. De ex-PVV’er zou ’te democratisch’ zijn.
Dat maakte de Managuayaanse ambassadeur Roberto ‘Rocky’ Núñez vanochtend bekend. Kort nadat Brinkman dinsdag zijn vertrek uit de PVV had aangekondigd, meldde hij zich bij de ambassade – vergeefs. ‘Wij vinden het ook jammer,’ zegt Núñez. ‘Eerst liep de heer Brinkman keurig aan de leiband, en nu noemt hij het opeens “pervers” dat één man de dienst uitmaakt. U kunt zich de teleurstelling in onze dictatuur wel voorstellen.’
Núñez bekent dat hij zijn superieuren menig lovend bericht over de ex-PVV’er heeft toegezonden. ‘Linkse lezingen saboteren, dronken wegscheuren bij een politiecontrole, een barkeeper aftuigen: dat getuigt natuurlijk van stijl. Dat de heer Brinkman moeite heeft met het wegzetten van zijn glas: oké. Maar met het wegzetten van ménsen?’ Núñez citeert een interview van Brinkman in de Volkskrant. ‘Hoe liefdevol hij terugblikte op het in elkaar beuken van krakers: “Er is niets leukers dan dat.” Dan zeg ik, als oud-doodseskaderman: waarom, Hero, waarom?’
Núñez acht het niet waarschijnlijk dat Managuay Brinkman in de nabije toekomst als staatsburger zal opnemen. ‘Er is teveel gebeurd. Huilie-huilie doen met zinnen als ‘Mijn pogingen om te democratiseren zijn gedwarsboomd’… U zult begrijpen dat zoiets bij ons de rillingen over de rug doet lopen. Nee, wat een mooie carrière als meeloper had kunnen zijn, is één keer om zeep geholpen.’
 |
| Na een verloren drankspel verbleef uw correspondent enkele uren in het afgebeelde onderkomen |
Om de nazomer af te dwingen, doet correspondent Jens Mikkelsen deze week verslag van zijn zomer in Managuay.
Vandaag: muziekfestival El Aire Libre op het eiland Pudor.
Met zulke namen op het affiche – Christoni Aguilera, Stinque, Jody Bernal – weet de Managuay-kenner waarom muziekfestival El Aire Libre jaar in, jaar uit duizenden Managuayanen weet te lokken: goedkope drank.
Door Jens Mikkelsen
Ook dit jaar zegden topacts als Los Cojones en 50 Peso en Lil’ Carmen af, maar op vrijdagochtend – het evenement is net begonnen – is het op het festivalterrein en de bijbehorende camping al gezellig druk. Onder het genot van een tequila proberen muziekliefhebbers hun tent op te bouwen, rum drinkende technici leggen de laatste hand aan de podia en de met kalasjnikovs uitgeruste beveiligingsdienst staat gezellig te borrelen. ‘Ik kom hier elk jaar,’ zegt kampeerder Sueño, een biertje in de hand. ‘Ik heb echt een band met El Aire Libre. Sterker nog, ik ben hier verwekt. Waarschijnlijk tijdens de editie van 1985, maar mijn ouders waren zo dronken dat ze zich dat niet meer kunnen herinneren.’
Gastvrij als Managuayanen kunnen zijn, biedt Sueño me onmiddellijk een plek aan aan zijn drankspellentafel. Wat er daarna gebeurde, weet ik niet meer zo goed, maar na het kaartje blazen zaten we opeens bij een singer-songwriter, die plots het woord ‘democratie’ gebruikte in een lied, waarop de beveiliging de zaal afsloot en de muzikanten wegrenden, maar sommigen werden gepakt, getaserd en naakt gefouilleerd, terwijl een van de beveiligers naar ons riep dat we moest doorlopen, want ‘hier was niets te zien.’ Maar ja, dat kon dus niet, want de zaal was afgesloten. Toen werd ik wakker in een hoosbui op het strand. Nou weet ik niks meer ik ben nog steeds wat wazig doei Jens
—
Hallo Rolf,
Nog bedankt dat je de redactieruimte in de gaten wilde houden tijdens mijn vakantie, hè! Nog één vraagje: is het gelukt om die Managuayaanse schoonmaakster/stalker buiten de deur te houden, zoals ik heb gevraagd? Ik kan namelijk opeens een aantal apparaten niet meer vinden (iPad, printer/fax, een mobiele telefoon). Wel ligt er een geopend blik groene zeep op de grond, een paar rubberen handschoenen die volgens mij in het riool hebben gezeten of zo (een lucht, jongen) en, eh, ook heel wat condooms. Dus als jij nog even goed wil nagaan of je haar in de buurt van het gebouw hebt gezien of niet, dan graag. Dat lukt je vast wel, want jij vond haar wel leuk, toch? 😉 En waarom ben je eigenlijk geen conciërge meer hier? Afijn, ik hoor het wel.
Groetjes,
Roger
MATAQUINTOS – Het zestigjarig bestaan van televisie in Managuay is zondag op bescheiden wijze gevierd.
Staatszender Managuay Uno herhaalde enkele seizoenen van het eerste televisieprogramma van het land, waar de oude generatie weleens met weemoed aan terugdenkt: Ejecución 24, een aaneenschakeling van live uitgezonden executies. Tussen de afleveringen door waren interviews met nabestaanden te zien.
Tegenwoordig zendt Managuay Uno geen executies meer uit. Die zijn te zien op het politieke tv-kanaal, Corrupción 24.
 |
| Syrië |
MATAQUINTOS – Na vijf maanden onderzoek door een commissie van wijzen weet de Nationale Academie van Wetenschappen van Managuay het zeker: in Syrië ‘is iets aan de hand’.
Een groep van elf wetenschappers presenteerde dinsdag in Mataquintos een lijvig rapport over het land in het Midden-Oosten. In Syrië – waar al sinds maart 2011 een burgeroorlog woedt die inmiddels aan 110.000 personen het leven heeft gekost, twee miljoen Syriërs naar het buitenland heeft doen vluchten en waardoor naar schatting een op de drie inwoners geen huis meer heeft – ‘rommelt het’, zo luidt de conclusie. Het rapport roept de regering van president Bashar al-Assad dan ook op om het Syrische minimumloon te verhogen ‘voordat de vlam echt in de pan slaat.’
Het rapport laat de spagaat zien waarin de Nationale Academie zich bevindt. Aan de ene kant moet het haar broodheer, generaal Jamón, te vriend houden. Jamón, staatshoofd van Managuay en een kegelvriend van Assad, heeft de Syrische president vanaf het begin van de onlusten verdedigd. Aan de andere kant wil de Academie de wereld tonen dat het in staat is om met objectieve analyses en heldere inzichten te komen. De kans op dit laatste lijkt verkeken met dit rapport, dat de Syrische Burgeroorlog niet eens noemt, maar wel rept van ‘de gezonde democratie die Syrië is’ en ‘het gezeik dat dat kan veroorzaken.’
Critici vragen zich af wat deze ontkenning betekent voor de burgeroorlog in Managuay zelf, nu de maoïstische rebellen vanuit het noorden steeds verder oprukken naar de hoofdstad. Critici van deze critici vinden dat maar stom.
Wie het vandaag om te puffen vindt, moet bedenken dat onze 26 graden Celsius door een Managuayaan als ‘frisjes’ zal worden omschreven. Bovenstaande klimaatgrafiek geeft aan dat in het Zuid-Amerikaanse Mataquintos doorgaans een redelijk constante 40 graden heerst. En de neerslag? Zie het blauwe balkje.
 |
| Julian Assange |
MATAQUINTOS – Managuay is, in tegenstelling tot Ecuador, niet van plan Wikileaks-voorman Julian Assange asiel te verlenen. Dat maakte de regering van het Zuid-Amerikaanse land donderdagavond bekend.
Generaal Popo de Mierda, de minister van Binnenlandse Zaken, arriveerde twee uur later dan gepland in een bomvolle perszaal. Hij nam plaats achter het spreekgestoelte en zei: ‘Managuay verleent Julian Assange geen asiel. Althans, voor nu.’ Daarna verliet hij het pand en reed weg in een dienstauto met zwaailicht en sirene.
Vervolgens werden broodjes gordeldier en lamasmoothies geserveerd.
 |
| Grote aantallen burgers melden zich als vrijwilliger bij de rebellen, zoals deze bus vol schoolkinderen |
MATAQUINTOS – De maoïstische rebellen van Managuay hebben dinsdag La Libertina veroverd. Tegen hun eigen beloften in maakten zij daarbij geen gebruik van traditionele aanvalsmethoden, maar gewoon van 21ste-eeuws wapentuig.
Hoewel de maoïsten het plattelandsbestaan verheerlijken, voeren zij hun opstand tegen het militaire regime – in tegenstelling tot wat zij eerder aankondigden – niet met klassieke indianenwapens. ‘We zullen dat heus wel eens beloofd hebben,’ zei rebellenleider Fernando Sapo gisterenmiddag. ‘Maar als je een leger vol fascisten wil verslaan, bereik je nu eenmaal meer met een kalasjnikov dan met een bommetje van hete bananenpap.’
Met de val van La Libertina, de tweede stad van Managuay, hebben de rebellen na ruim een week strijd het gehele noorden van de Zuid-Amerikaanse bananendictatuur in handen. De opmars gaat verrassend snel, mede dankzij het grote aantal burgers dat zich vrijwillig bij de maoïsten aansluit. Dit heeft waarschijnlijk te maken met de belofte van een communistische heilstaat, en ook met het uitdelen van gratis drank, sigaretten en tweedehands iPods.
In een rede aan de bevolking van La Libertina, nadat de laatste militairen zich hadden overgegeven, schetste Sapo dinsdag zijn toekomstvisie. ‘Zeven jaar heeft u geleden onder de dictatuur van die zwijnen van generaal Jamón. Nu is het de beurt aan onze dictatuur. U heeft recht op een nieuw Managuay: een land van solidariteit, van brood en werk voor iedereen, en van goede manieren!’ Daarna gaf hij opdracht om alle krijgsgevangenen de keel door te snijden en omgekeerd op te hangen, en vervolgens hetzelfde te doen met alle intellectuelen, ‘oftewel: iedereen met een bril.’
Generaal Arnoldo Pelotón, de Managuayaanse minister van Buitenlandse Zaken, maande vanuit hoofdstad Mataquintos zijn landgenoten tot kalmte: ‘Hier en daar vinden geïsoleerde demonstraties plaats, maar die zullen we binnen één, twee dagen hebben neergeslagen.’ Daarmee herhaalde Pelotón zijn woorden van afgelopen zaterdag.
Foto Piet den Blanken
 |
| Een boomkonijn (chinchilla) |
De maandag neemt van oudsher een belangrijke plaats in in de Managuayaanse cultuur. Hier enkele voorbeelden.