Graf van Onbekende Soldaat toch van bekende

De rotonde in de wijk Malcupiña, waaronder het massagraf zich bevindt

MATAQUINTOS – In Managuay is een rel ontstaan omdat het Graf van de Onbekende Soldaat, een nationaal monument in hartje Mataquintos, toch identificeerbare personen blijkt te bevatten.

In het graf, officieel het Massagraf van Zomaar Iemand geheten, liggen tegenstanders van de militaire junta begraven. De junta heeft zich er altijd op voor laten staan dat zij de sporen van gedode homo’s, Bolivianen en andere politieke dissidenten volledig uitwist, maar dat klopt niet, zegt een onderzoekscommissie van mensenrechtenorganisatie Dit Zijn Ze.

Volgens haar bevinden zich in het massagraf in ieder geval Adolfo Moye Rosendy, Alejandro Arambiza, Alfredo Romero Muñoz, Ana María Valverde Jordán, Ana Maria Díaz Guzmán, Anahi Cosky Paca Condori, Andrea Brenda Fuentes Arze, Andrea Mabel Morales Vargas, Anselmo Moye, Boris Ríos Uzeda, Catalina G.Rivadeneira Canedo, Cecilia Angulo Valdivia, Clemencia Melgar Gómez, Daniel Eugenio Ramos Gutiérrez, Daniela Arlette Morales Moreno, Elio Iti, Elizabeth Lourdes Huanca Coila, Enrique Yure Domic Rivadeneira, Enzo Aliaga Rossel, Erika Isadora Alandia Robles, Erika Pamela Rengel Gallardo, Evaristo Tayo Sanchez, Fernando Sarabia Maito, Florencio Mendoza, Francisco Morezapiri, Franklin Samuel Aguanta Alejandro, Gilberto Mauricio, Giovana Vargas Kubber, Guido Ernesto Miranda Chumacero , Guido Marcos Ayala Crespo, Guido Saldaña Covarrubias, Gustavo Adolfo Suárez Landívar, Hediy Luisa Montecinos Aillón, Herminio Ticona Challco, Ines Hinojosa Ossio, Jesús Chávez Barrios, Jesus Martínez Mollinedo, Jesus Nazareno Pinto Ledezma, Joaquin Barrientos, Jorge Luis Rodas, Jorge Segundo, José Ignacio Bustamante Eduardo, José María Chávez Calvimontes, José Miguel Castro Claros, Juan Gabide, Isabel Lara Delgado, Karen Yoana Udaeta Rodríguez, Lazaro Manuel, Lena Carolina Patiño Westermann, Levinde Burton García, Levy Picanerai Etacore, Lilian Elizabeth Painter, Lilian Marlene Apaza Vargas, Liliana Caceres Caceres Sanchez, Lorenzo Braga Jáuregui, Magaly Mendoza Apaza, Marcelo Amaya Ledezma, María Cristina Casavecchia, Maria Estela Viscarra Siñani, Maria Zulema Lehm Ardaya de Salas, Maribel Rejas Avendaño, Marizabel Flores Cordero, Mauricio Adalid Herrera Hurtado, Mauricio Torrico Orellana, Mayra M. Maldonado Méndez, Noelia Mabel Flores del Castillo, Noelia Mabel Flores del Castillo, Nuria Cecilia Bernal Hoverud, Oscar Gonzalo Loayza Cossio, Pamela G.Vallejo Claure, Pamela Jenny Carvajal Bacarreza, Patricia Rosario Aramayo Mariscal, Paula Andrea de la Torre Ugarte Cadima, Paulino Pache Lero, Robert Benedict Wallace, Rolando López, Romer Salvador Miserendino Salazar, Rosa Leny Cuellar Saldias, Rosario Arispe Liaños, Rudy Alarcón Alvarez, Sandra Jahel Rivera Córdova, Sandra Verónica Acebey Quiroga, Silenia Illanes Rojas, Silvana Rosario Huici Pinto, Suri Rolando Cabrera Barea, Tatiana Guerrero Vallejos, Teddy Marcelo Siles Lazzo, Tomas Martínez, Vanesa Fabiola Bejarano Alegre, Verónica Villaseñor, Victor Hugo Achá Garcia, Viviana Albarracín Dávalos, Orsolini Campana, Yara Sorena Higueras, Yorema Rosa Gutiérrez Magne, Zulema Barahona en Zulia Regina Porcel Balboa.

De militaire junta ontkent, maar heeft aangekondigd dat aan deze namenlijst binnenkort de namen van de leden van de onderzoekscommissie zullen worden toegevoegd.

Foto Rogelio de la Sierra

Bevel: kolonel wordt prins carnaval

De carnavalsprins 2011 van Roipoipú, kolonel Gustavo I

ROIPOIPÚ – De carnavalsvereniging van Roipoipú heeft afgelopen zaterdag, onder dwang, een kolonel benoemd tot prins carnaval. Bij de saluutschoten vielen slechts twee doden.

Anonieme bronnen melden dat de regering-Jamón, nerveus geworden door de demonstraties van de afgelopen weken, de benoeming erdoor heeft gedrukt, tegen alle tradities in. De toeristensector vreest een debacle nu de kolonel, Gustavo Dolores, weigert om zijn sambawagen te bestijgen en iedereen met serpentines heeft gedreigd ‘neer te slaan als een Palestijnse stenengooier’. De oorspronkelijke prins, Rodolfo II, is in tranen, en in de gevangenis.

Het carnaval van Roipoipú, in het jungleachtige noorden van Managuay, is wereldberoemd. Voor een half miljoen stedelingen en toeristen begint op zondag 6 maart weer het feest dat wordt gekenmerkt door samba, verentooien en ongewenste tienerzwangerschappen.

Het carnavalslied van 2011 is wel gekozen: ‘Kom eens kijken bij onze dochter’, van Los 3 Pimpos.

ONDERTUSSEN IN MANAGUAY: Muziekrecensies

De Nederlands-Managuayaanse volkszanger
Cor Favor brengt wéér een plaat uit

Uit het illegale Managuayaanse muziekblad Oreja: recensies van nieuwe platen!

Las Rosas del Brezal – ¡Qué país! *
Las Rosas del Brezal wordt vaak collaboratie met de militaire junta verweten. En oké, tijdens de launch party in het parlement loofden politici het rebelse gehalte van de punkband, maar zijn de liedjes ook slecht? Antwoord: ja. ‘De Pampabrigade’ (‘Wij eten gras en gordeldier/ was onze generaal maar hier’) is qua melodie nog te hebben, maar ‘Het stinkt hier… naar ambitie’ en de hit ‘De junta is best oké’ zijn ronduit onuitstaanbaar.

Los Managuayos – Flauta de Pan XIX ***
Hoera, de nieuwe Los Managuayos! De panfluitprinsen hebben schijt aan conventies, en daarom klinkt deze editie van Flauta de Pan weer precies zoals de vorige achttien. Never change a winning team, want er zijn maar weinig muzikanten die je zowel in de jungle als in de Andes het gevoel kunnen geven dat je in een lift staat.

Cor Favor – Un aguardiente *
De zanger met de lolligste artiestennaam sinds Tony Tortilla durft het aan om wéér een plaat af te scheiden. U kent het niveau van de Nederlander inmiddels, maar toch willen we even kwijt dat het titelnummer ‘Un aguardiente’ een vertaling is van een Nederlandse hit die ‘Pikketanussie’ heet. Een snelle blik in het woordenboek leert dat pik ‘penis’ betekent en anussie… afijn.

Cuarteto Chico Malsueño – Basilisco loco *****
Je onderscheiden binnen de Zuid-Amerikaanse jazztraditie is niet makkelijk, zeker niet als je optreedt met een groene basilisk aan een koordje. Chico Malsueño lukt het. Zijn opgewekte grooves, de episch opgebouwde postrock-crescendo’s en de onwijs te wauwe lyrics sleuren je mee in een bedwelmende trip waaruit je wakker wordt met slechts één doel: ook zo’n basilisk kopen – en wel nu.
Roger Abrahams

Foto Rogelio de la Sierra/ Guillermo del Barrio

Deze culturele reportage was eerder te lezen in de Volkskrant.

Economie: De nieuwe wijnboeren

De wereldwijd stijgende vraag naar wijn uit zogenoemde ‘nieuwe wijnlanden’ is ook aan Managuay niet voorbij gegaan. Sinds het begin van de 21ste eeuw is in het land een nieuwe wijnboer in opkomst die de oude, traditionele wijnbouwer inmiddels heeft overvleugeld – zowel op het gebied van kwaliteit en innovatie als op dat van concurrentiekracht. Op de foto haalt een nieuwe wijnboer de druivenoogst van zo’n oude wijnboer door de shredder.

Christelijke partijborrel accepteert toepakkoord

Máximo Verrandés senior

MATAQUINTOS – De Christelijke Partij heeft zaterdag tijdens een met drank overgoten partijborrel het akkoord over het parlementaire toeptoernooi aangenomen.

De borrel, in de bar van het parlementsgebouw, was een chaotische aangelegenheid. Het begon al toen voorzitter Enrique Blanco Blanco zijn welkomstwoorden niet kon uitspreken vanwege plakkerige tacoresten tegen zijn gehemelte. Partijleider Máximo Verrandés duwde hem daarop opzij en begon na de toost een emotionele toespraak.

‘Mijn vader heeft onder zes dictators een toeptoernooi georganiseerd,’ zei hij met een snik in zijn stem. ‘Dan kunnen wij het toch ook? Ach, vadertje… Hij had hier op 81-jarige leeftijd bij kunnen zijn, ware het niet dat hij in 2006 standrechtelijk werd geëxecuteerd.’

Vervolgens kregen alle aanwezigen een minuut spreektijd. Niet iedereen haalde de minuut, aangezien velen zich beperkten tot opmerkingen als ‘Manuel heeft in zijn broek gescheten’ en ‘Wanneer is het happy hour?’
Partijprominent Heraldo Mercantil loofde deze gang van zaken: ‘Fenomenaal. Dit is democratie in optima forma.’ Hij werd onmiddellijk in elkaar geslagen door de parlementaire oproerpolitie vanwege het gebruik van het d-woord.
De laatste spreker was, niet geheel toevallig, tequilabrouwer Bandoleo Reyes. ‘Wat lullen we nou?’ brulde hij slechts. ‘Gratis tequila!’

Het akkoord werd aangenomen met 100 % van de stemmen.

Bavariameisjes slaags met voetballers


JOHANNESBURG – De inmiddels beroemde Bavariameisjes zijn woensdag slaags geraakt met voetballers van het Managuayaanse nationale elftal.

Het opstootje ontstond toen twee Nederlandse Bavariameisjes op borgtocht werden ontslagen uit het politiebureau van Johannesburg. Op dat moment passeerden de juist in de stad aangekomen Managuayanen en begonnen obscene opmerkingen te maken.
Toen midvoor José Pirlotz de hals van zijn bierfles aan een Dutch dress probeerde af te vegen, gaf een van de dames hem een ‘knietje’. Daarop snoot voorstopper Luís Merendez zijn neus in de oranje jurk van het andere Bavariameisje en liet het voltallige Managuayaanse middenveld de broek zakken.
Toen libero Diego Abrámovich ook nog een machete tevoorschijn haalde, greep de FIFA in. De machete zou sluikreclame zijn, aangezien de enige wapenfabrikant die het WK in Zuid-Afrika sponsort het Russische bedrijf Kalashnikov Inc. is, en die produceert slechts vuurwapens.

BOEKRECENSIE: De Schrik der Vagijnen *

Teatro Colón, Buenos Aires

Vorig jaar onthulde Alejandro Castiglione dat hij werkte aan een ‘erotische tenorenroman’ die hij grappend ‘Liefde in tijden van opera’ noemde. Het resultaat doet echter meer denken aan ‘Honderd jaar sneuheid’.

Door Ben de Faats

Uiteindelijk is de titel van Castigliones boek De Schrik der Vagijnen geworden (El Terror de las Vulvas), waarmee de Managuayaanse bestsellerauteur zich definitief schaart in het rijtje pompeuze pseudoromanciers – iets wat we na het in de Griekse Oudheid gesitueerde pornowerkje O, die Poes! en de vunzige avonturenroman-pastiche De Man met de Rode Pimpernel in zijn Pofbroek al vermoedden.

De Schrik der Vagijnen
is het verhaal van de Italiaanse tenor Manzetti die op zijn sterfbed ligt, precies honderd jaar oud. Hij blikt terug op zijn leven, maar dan vooral op de vele avontuurtjes die hij beleefde in de coulissen van de grote theaters van het Zuid-Amerika van rond 1900. Teatro Colón in Buenos Aires, Teatro Municipal in Lima – Manzetti laat zo’n angstwekkend aantal vrouwen een hoge C produceren dat hij bekend komt te staan als, inderdaad, De Schrik der Vagijnen. Kortom: een verhaal zo dom en zo overduidelijk een excuus om smerigheden te etaleren, dat u zich moet schamen als u deze alinea tot hier heeft uitgelezen zonder uw hoofd minstens één keer tegen de dichtstbijzijnde muur te slaan.

Maar natuurlijk heeft u dat wel gedaan. En u bent de enige niet: uitgevers in onder meer Mexico, Argentinië en Peru hebben al beloofd dat ze Castigliones roman zeker niet in eigen land op de markt gaan brengen. De enige plek waar goedkope kopieën van dit broddelwerk ongetwijfeld van hand tot hand zullen gaan, is het geboorteland van de schrijver: Managuay.

Één ster voor De Schrik der Vagijnen. Ik vond er geen kut aan.

Generaal Jamón noemt knieval Balkenende ‘laf’


MATAQUINTOS – Het staatshoofd van Managuay, generaal Jamón, vindt het ‘laf’ dat premier Balkenende nu toch van mening is dat voor de Irak-inval van 2003 ‘een adequater volkenrechtelijk mandaat’ nodig was geweest. ‘Onze showprocessen hebben ook geen adequaat volkenrechtelijk mandaat. Maakt dat ze minder valide?’ vroeg de leider van de militair-democratische republiek zich af.

De generaal deed zijn uitlatingen tijdens een drie minuten durende persconferentie over democratische controle, die hij onverwachts inlaste nadat hij in vijf uur zijn onderbouwing van agressieve militaire interventie had uiteengezet. Een Nederlandse journalist bracht commissievoorzitter Davids en diens Irak-rapport naar voren. ‘Voorzitter Davids had in Managuay moeten wonen, dan had hij geweten welke weg hij moest bewandelen,’ antwoordde Jamón. Die uitspraak moet worden opgevat als een knipoog naar de Avenue van de Voorzitters in Mataquintos, die van het presidentiële paleis naar de grootste begraafplaats van de hoofdstad leidt.

Managuay was overigens niet betrokken bij de inval in Irak. De Verenigde Staten hebben het land niet benaderd, omdat een modernisering van het Managuayaanse leger een bedrag zou hebben gevergd van 250% van de begrote kosten voor de inval. ‘Met dat geld hadden we de hele provincie Basra kunnen afbreken om haar in Arizona weer op te bouwen. In goud,’ verklaarde voormalig vice-president Dick Cheney destijds. Het is de politicus niet kwalijk genomen: hij bezit een vakantiewoning aan de Managuayaanse rivièra.

Cultuur: Klokkenspeltrio Los Robustos


Klokkenspeltrio Los Robustos was in de jaren 70 een begrip in heel Managuay. Was je als jongere op zoek naar een wereld vol avontuur, seks en drugs? Dan moest je bij Led Zeppelin zijn. Brave rijkeluiskinderen echter luisterden naar Los Robustos. In 2004 gaven de drie een reeks reünieconcerten om hun fans te plezieren (en, in het geval van Alfredo Robusto, om zijn alimentatie te kunnen voldoen) en traden in het hele land op, zoals hier in Pincho Puto. De man in het zwart-blauw geblokte overhemd is waarschijnlijk een zakkenroller.

Politie te paard steeds jonger

V.l.n.r.: Marta, Pedro, Violeta en Jaime

SAN LUÍS – In San Luís in Managuay is vanochtend een nieuwe eenheid van de bereden politie gepresenteerd.

Het gaat om Marta (10), Pedro (9), Violeta (11) en Jaime (8). ‘Ze zijn jong, ambitieus en kennen het gevaar nog niet,’ aldus korpschef Ernesto Viscarra (42), die met pensioen gaat. ‘Mijn generatie hecht toch wat meer aan de mooie dingen in het bestaan, zoals levend thuiskomen.’

Als de vier over twee weken hun inwerkperiode achter de rug hebben en voor het eerst de sloppenwijken ingaan, stopt de begeleiding door Viscarra. ‘En blij toe. Je kunt wel worden neergeschoten daar.’